Ο Αλκαίος μεγάλος αρχαίος Έλληνας ποιητής

O Αλκαίος ήταν αρχαίος Έλληνας ποιητής, που έζησε τον 7^ο και 6^ο αι. π.Χ. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Λέσβου και ήταν σύγχρονος με την αρχαία ποιήτρια Σαπφώ. Ο Αλκαίος και η Σαπφώ ήταν οι μεγαλύτεροι ποιητές της αιολικής ποίησης. Ο Αλκαίος πήρε δραστήρια μέρος στην πολιτική πάλη εναντίον της δημοκρατίας στη Λέσβο και ήταν ένας από τους φανατικότερους αντιπάλους της Αθήνας. Ολόκληρη η πολιτική και καλλιτεχνική ζωή του ήταν ένας αδιάκοπος πόλεμος κατά της δημοκρατίας στην πατρίδα του και κατά της Αθήνας στο εξωτερικό. Έζησε σε περίοδο οξύτατου εμφύλιου πολέμου. Πολέμησε με πείσμα τους τύραννους των δημοκρατικών, που είχαν στασιάσει πολλές φορές και το 612 π.Χ. σκότωσε τον Μελέαγρο. Με την ήττα των συμπολιτών του από τους Αθηναίους, στο Σίγειο, ο Αλκαίος σώθηκε, αφού τράπηκε σε φυγή εγκαταλείποντας τα όπλα του. Οι Αθηναίοι τα πήραν και τα κατέθεσαν ως τρόπαια στο ναό της Αθηνάς Παλλάδας, στο Σίγειο. Μετά από αυτά, και όταν ανέβηκε στην εξουσία στη Λέσβο ο σοφότατος τύραννος Πιττακός, ο Αλκαίος εξορίστηκε και πήγε στην Αίγυπτο και αλλού ως μισθοφόρος. Έλεγαν χαρακτηριστικά γι’ αυτόν ότι ναι μεν πολέμησε με μισθό, δε φαίνεται όμως ότι έγραφε κιόλας με μισθό Αργότερα ο Πιττακός του έδωσε αμνηστία και γύρισε στη Λέσβο. Αλλά και τότε συνέχισε τη δράση του κατά του Πιττακού μέχρι που πιάστηκε στη μάχη και συμβιβάστηκε με το σοφό άρχοντα.

Ο Αλκαίος πίστευε σε 3 θεότητες: τον Άρη (πόλεμο), το Βάκχο (οινοποσία) και την Αφροδίτη (έρωτα). Χειριζόταν με την ίδια επιδεξιότητα το ξίφος, τη λύρα και τα ερωτικά.

Τα έργα του αντικαθρεφτίζουν την περιπετειώδη ζωή του, τις αναμνήσεις από τις εσωτερικές πολιτικές διαμάχες, από την εξορία, από τις εκστρατείες και τις ερωτικές του σχέσεις.

Αυτά διαιρούνται σε 10 βιβλία, ανάλογα με την ύλη τους. Και είναι ύμνοι, στρατιωτικά, συμποτικά, ερωτικά. Από το σύνολο των έργων του σώθηκαν μέχρι τις μέρες μας 150 περίπου αποσπάσματα.

Ο Αλκαίος είχε το χάρισμα και την ικανότητα να συνταιριάζει αρμονικά το ρυθμό με το θέμα. Τα <<μέτρα>> του ήταν γοργά, γεμάτα κίνηση και ζωντάνια. Χρησιμοποίησε περισσότερο τους <<αιολικούς δακτύλους>> και τους <<χοριάμβους>>. Επινόησε επίσης και τη <<στροφή του Αλκαίου>> ή <<αλκαϊκή στροφή>>, που άρμοζε πολύ στο βίαιο και οξύ ύφος του. Το μέτρο αυτό άρεσε πολύ στους Ρωμαίους λυρικούς ποιητές, τον Οράτιο, που πολλές φορές το μιμήθηκε.

Οι ιστορικοί Διονύσιος ο Αλικαρνασσέας και ο Κουιντιλιαννός λένε ότι τα τραγούδια του Αλκαίου είναι άξια <<χρυσού πλέκτρου>> και διακρίνονται, για τη ρητορική επιδεξιότητα, την έμπνευση, τη βιαιότητα του πάθους και τη δύναμη του ύφους.