Η στάση του «νίκα» Η Σφαγή

Οι επαναστάτες βγήκαν από τον Ιππόδρομο και
ξεχύθηκαν στους δρόμους της Πόλης κραυγάζοντας
«νίκα – νίκα».

Οι μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού ενόχλησαν διάφορες ομάδες πληθυσμού. Ταυτόχρονα,
όταν ο αυτοκράτορας διασφάλισε την θέση του στον θρόνο, έπαψε να χρειάζεται την υποστήριξη
των δήμων. Πήρε λοιπόν διάφορα μέτρα, εξ αιτίας των οποίων ήρθε σε αντίθεση με τους δή-
μους και τους οπαδούς τους.
εκείνα τα χρόνια, έμοιαζε
με καζάνι που βράζει,
έτοιμο να εκραγεί, αφού
είχε μαζέψει όλους τους
δυσαρεστημένους από
την πολιτική του Ιουστινι-
ανού.
Τον Ιανουάριο του
532 οι Πράσινοι διαμαρ-τύρονταν στον Ιππόδρο-μογια κάποιες άδικες ενέργειες του αυτοκράτο-ρα.Στην αρχή οιΒένετοι(οιπιοαριστοκράτες) δια-φωνούσαν με τους Πρά-σινους (τους πιο λαϊκούς)και ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους.Η αστυνομία, για να επιβάλει την τάξη, συνέ-λαβε ορισμένους από τους αρχηγούς των δήμων και τους καταδίκασε σε θάνατο.
Αυτή ήταν και η σταγόνα που «ξεχείλισε το ποτήρι». Οι ηγέτες των δήμων συμμάχησαν μεταξύ
τους, ο κόσμος ξεσηκώθηκε και όλοι μαζί φώναζαν συνθήματα εναντίον του Ιουστινιανού και της
«κυβέρνησής» του, καθώς και εναντίον των «υπουργών» του (Τριβωνιανού και Καππαδόκη).
Απαιτούσαν, μάλιστα, και από τον ίδιο τον αυτοκράτορα να παραιτηθεί.
Ιουστινιανός
Βυζαντινός
στρατιώτης
Οι ταραχές δεν περιορίστηκαν στον Ιππόδρομο. Οι στασιαστές, ένα τεράστιο πλήθος, ξεχύθη-
καν στους δρόμους της πόλης και άρχισαν να καίνε και να καταστρέφουν διάφορα δημόσια κτήρια,
όπως τα κτήρια της αγοράς, τα προπύλαια (είσοδο) του παλατιού και τον ναό της Αγίας Σοφίας.
Ο Ιουστινιανός, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να
λήξουν οι φασαρίες, απέλυσε τον Τριβωνιανό και τον Καππαδόκη.
Όμως το πλήθος είχε εξαγριωθεί τόσο πολύ που δεν ικανοποιήθηκε
μ’ αυτά. Οι λεηλασίες και οι καταστροφές συνεχίστηκαν.
Μάλιστα, οι επαναστάτες, για να δείξουν την αντίθεσή τους στον
αυτοκράτορα, πήραν έναν αξιωματούχο του παλατιού, τον Υπάτιο,
τον μετέφεραν στον Ιππόδρομο και τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα
μέσα σε επευφημίες και ζητωκραυγές.
Ο Ιουστινιανός βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Μπροστά στον
γενικό ξεσηκωμό έχασε το θάρρος του και αποφάσισε να
εγκαταλείψει τον θρόνο του και να παραιτηθεί.
Τότε πήρε την κατάσταση στα
χέρια της η δυναμική σύζυγός
του, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, η οποία τον έπεισε να παρα-
μείνει στην θέση του και να τιμωρήσει με σκληρότητα τους ε-
παναστάτες (δες την πηγή 2).
Έτσι και έγινε: ο Ιουστινιανός αναθάρρησε από τους λόγους
της Θεοδώρας και διέταξε τους στρατηγούς του, Βελισάριο και
Ναρσή, να καταπνίξουν την επανάσταση με κάθε δυνατό τρό-
πο, έστω και απάνθρωπο (ας μην ξεχνάμε πως εκείνη την ε-
ποχή η φράση «ατομικά δικαιώματα» ακουγόταν μάλλον σαν
σύντομο ανέκδοτο).
Έτσι λοιπόν ο στρατός επενέβη δυναμικά: Κύκλωσαν τους
επαναστάτες στον ιππόδρομο και τους σκότωσαν χωρίς οίκτο
όλους (κάπου 30.000)!
Έτσι τελείωσε άδοξα η στάση του νίκα. ( * )
Μετά την απάνθρωπη αυτή εξέλιξη, η
κατάσταση στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας άλλαξε δραματικά. Οι αγώνες στον
Ιππόδρομο διακόπηκαν για αρκετά χρόνια και κάθε φωνή λαϊκής διαμαρτυρίας
σώπασε. Όποιες μικρές ελευθερίες απολάμβαναν οι άνθρωποι τα προηγούμενα
χρόνια, καταργήθηκαν και στην αυτοκρατορία καθιερώθηκε για πάντα η απόλυτη
μοναρχία. Ο Ιουστινιανός μάλιστα, για να ενισχύσει την εξουσία του προσπάθησε
και πέρασε στους υπηκόους του την ιδέα πως κυβερνούσε την αυτοκρατορία κατ’
εντολήν του Θεού.
( * ) Επειδή το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν το «νίκα!» (σύνθημα με το οποίο
συνήθιζαν να εμψυχώνουν τις ομάδες τους στον ιππόδρομο), γι’ αυτό η επανάσταση
αυτή έμεινε στην ιστορία ως «στάση του νίκα».

ΠΗΓΗ