H Σφαγή στην Φενεό Κορινθίας από τον ΕΛΑΣ, βίντεο!

Από την Μεταπαίδεια

Εκτελέσεις του Φενεού ^{[1] [2]} ονομάζεται η περίοδος των εκτελέσεων των κατοίκων της περιοχής, κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, που διαδραματίστηκαν στις 12, 13, 16, 17 και 18 Ιουλίου 1944 στο χωριό Φενεός του Νομού Κορινθίας από τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό [Ε.Λ.Α.Σ.] και τις Ομάδες Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών [Ο.Π.Λ.Α.]. Το ετήσιο μνημόσυνο των σφαγιασμένων Ελλήνων πολιτών της ευρύτερης περιοχής της Αρχαίας Φενεού, γίνεται στις 18 Ιουλίου κάθε χρόνου.

Χρονικό

Ένα από τα στρατόπεδα αιχμαλώτων ή αντιφρονούντων του ΕΛΑΣ ήταν το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου ^{[3] [4]} κοντά στο χωριό Καλύβια Φενεού Κορινθίας. Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ συνέλαβαν και εξετέλεσαν τους μοναχούς στις 7 και 14 Ιουλίου και η μονή μετατράπηκε σε φυλακή, ^{[5] [6]} στρατοπεδάρχης ήταν ο αξιωματικός του ΕΛΑΣ Κωνσταντίνος Γληνός και ο Γ. Πισογιαννάκης, ενώ η εποπτεία των στρατοπέδων τις περιοχής ανήκε στον Γραμματέα περιφερειακής επιτροπής Αργολιδοκορινθίας ΚΚΕ, Θεόδωρο Ζέγκο με το ψευδώνυμο Στάθης ή Τριαντάφυλλος. ^{[7] [8]}.
Αρχικώς οι πολίτες εκτελούνταν στην χαράδρα του μοναστηρίου του Αγίου Γεωργίου, στο Διάσελο της Ζαρούχλας, στη Μακριά Λάκα της Ζήρειας, στις περιοχές γύρω από τα χωριά Καλύβια και Γκούρα, ενώ αργότερα ανακαλύφθηκε το βάραθρο Τρύπα του Κοκκοβουνίου πλησίον στο χωριό Καλύβια, απέχον 8-9 χιλιόμετρα, επί του όρους Δαροδυμάνα στο οποίο ρίχνονταν τα πτώματα τους μετά την εκτέλεσή τους. Ο αριθμός των συλληφθέντων υπολογίζεται έως και 3.000 πολίτες από όλη την περιοχή της Πελοποννήσου, ενώ άγνωστο παραμένει πόσοι ήταν οι νεκροί, επειδή πολλά πτώματα δεν αναγνωρίζονταν λόγω της αποσύνθεσης. Στις 29 Μαΐου 1945 μετέβη στην περιοχή ειδικό συνεργείο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για να ανασύρει τα πτώματα, η ιατροδικαστική υπηρεσία απαρτιζόταν από τους ιατροδικαστές Ι. Λουκόπουλο, Φατούρο, Κωνσταντέλο, Αστυνόμο Ν. Χαρλαύτη κ.α. Η διαδικασία διήρκεσε από τις 4 Ιουνίου 1945 έως τις 15 Ιουνίου 1945 κι ανασύρθηκαν 260 πτώματα τα οποία αναγνωρίστηκαν από τους συγγενείς τους και 180 άνευ αναγνώρισης.
Ο σπηλαιολόγος Νίκος Α. Λελούδας εξιστορεί, στο Περιοδικό Αίπυτος του Σεπτεμβρίου 1996, ότι το 1945 ανεσύρθησαν τα περισσότερα πτώματα από τον Αγγλικό στρατό. Το 1991 μετά από παράκληση συγγενών τον θυμάτων πού δεν είχαν αναγνωρισθεί και δεν ανεσύρθησαν το 1945, οι σπηλαιολόγοι Σ. Παυλίδης και Ν. Λελούδας, μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, ανέσυραν από το βάραθρο τους σκελετούς 150 ακόμη περίπου νεκρών.^{[9] [10]}

Παραπομπές

1. ↑ Φενεός οδοιπορικό, Άγγελος Ν. Μπουβής φιλόλογος, Αθήνα 1977
2. ↑ Ι.Μ Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας, Αριστείδης Θεοδωρόπουλος
3. ↑ Η παρά τον Φενεόν Κορίνθου μονή του Αγίου Γεωργίου, Σταύρου Κουτίβα, αρχείο Κορινθιακών μελετών, σελ. 30-34, 1970
4. ↑ Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου, Τάκης Μπουγιούκος, Αθήνα 1980
5. ↑ Μετά τον Πόλεμο,Στάθης Καλύβας, εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σελ 180-183
6. ↑ Η Μαύρη βίβλος των εγκλημάτων του ΕΑΜ, Τρύφωνος Παπαθανασίου, 1946
7. ↑ Άννα Σταματοπούλου, Φενεός 1944. Η γη της οδύνης, Εκδόσεις Πελασγός, Αθήνα 2010
8. ↑ Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Καταπληκτικαί αποκαλύψεις, Το Βάραθρο του Φενεού, φύλλο 01
9. ↑ Γεώργιος Διον. Κουρκούτας, "ΦΕΝΕΟΣ: Το Μοναστήρι των Νεομαρτύρων της Κατοχής"
10. ↑ εφημερίδα Εμπρός

Πηγές

• "Η Φενεός ανά τους αιώνες", Τάκη Μπουγιούκου, τόμος Α, Εκδόσεις Σείριος, 1975.
• "Φενεός 1943-44", Γιάννης Μπαλαφούτας, Αθήνα, 1987.