Η Χρυσή Βίβλος στην Ελλάδα
Χρυσή Βίβλος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χρυσή Βίβλος ή Λίμπρο ντ' Όρο (Libro d'Oro) ονομάζεται το βιβλίο-κατάλογος που υπήρχε στη Βενετία και στο οποίο καταγράφονταν τα ονόματα των Ενετών ευγενών, των ανθρώπων οι οποίοι καταλάμβαναν διοικητικές θέσεις και ήταν εκείνοι που είχαν πολιτικά δικαιώματα.
Η Χρυσή Βίβλος στην Ελλάδα
Κατά την διάρκεια την Ενετοκρατίας στα Ιόνια νησιά δημιουργήθηκαν και εκεί τέτοιου είδους κατάλογοι. Στα βιβλία αυτά καταγράφονταν αρχικά οι ντόπιοι ευγενείς, παλαιοβυζαντινής προέλευσης άρχοντες (κεφαλάδες), οι μεγάλοι γαιοκτήμονες και κοτζαμπάσηδες αλλά, αργότερα, και οι οικονομικά ισχυροί αστοί του κάθε νησιού που υπηρέτησαν τις Ενετκές Αρχές. Όλοι αυτοί αποτελούσαν το λεγόμενο αρχοντολόγιο. Το 1542 δημιουργείται «Λίμπρο ντ' Όρο» στη Ζάκυνθο[1]. Ενω το 1593-1604 της Κεφαλονιάς. Στην Κέρκυρα επίσης δημιουργήθηκε μια χρυσή βίβλος των ευγενών την ίδια περίοδο.
Μερικά από τα ονόματα της Χρυσής Βίβλου της Κέρκυρας
Αβράμης, Αλαμάνος, Αληπούτζας, Αλταβίλλας, Αρκούδης, Αρλιώτης, Αρταβάνης, Ασημόπουλος, Αυλωνίτης, Βαρούχας, Βέγιας, Βενιέρης, Βερβιτσιώτης, Βλασόπουλος, Βονδιλάγκης, Βούλγαρις, Βραχλιώτη-Μπότης, Γαλιέλους, Γερομεριάτης, Γεροπέτρης, Γιαλλινάς, Γκαγκάδης, Γονέμης, Γράψας, Γρίτης, Δαμύλλος, Δάνδολος, Δαράτσος, Δελλαδέτσιμας, Δετζώρτζης, Διγότης, Δόντης, Δούσμανης, Δώριας, Έπαρχος, Ζάκκος, Θεοτόκης, Θεοτόκης-Ανδρουτσέλης, Ιγγλέσης, Ιουστινιάνης, Καβάσιλας, Καλλέργης, Καλογεράς, Καμάλης, Κανάλ, Καπάδοχας, Καπέλλος, Καποδίστριας, Καραβέλλας, Καριόφυλλος, Καρτάνος, Κατσαΐτης, Κιγάλας, Κοκκίνης, Κολλητάς, Λάνδος, Λάντζας, Λεπενιώτης, Λευκόκοιλος, Λισγαράς, Λουκάνης, Λουπινάς, Μαζαράκης, Μαρκοράς, Μάρμορας, Μάστρακας, Ματσολένης, Μιδέης, Μίνιος, Μόσχος, Μοτσάνεγας, Μουστοξύδης, Μπάκος, Μπαλιαρής, Μπαρμπάτης, Μπασάν, Μπελάντας, Μπενεβίτης, Μπούας, Παδοβά, Παλατιανός, Παλατσουόλ-Σκορδίλης, Παλλαδάς, Παπαδάτος, Παπαδόπολης, Πετρετής, Πιέρης, Πολίτης, Πολυλάς, Προσαλέντης, Ρεγγίνης, Ρεφελέτης, Ριζικάρης, Ρίκκης, Ροδίτης, Ροδόσταμος, Σαραντάρης, Σαχλίκης, Σκιαδάς, Σορδίνας, Σοφιανός, Σπάθας, Σπανόπουλος, Στεφανόπουλος, Τουρλινός, Τραντάφυλλος, Τριβώλης, Τροΐλος, Φέστας, Φίλιος, Φιομάχος, Φλαμπουριάρης, Φλώρος, Φόρτιος, Χαλικιόπουλος.
Μετά το τέλος της Ενετοκρατίας το 1797 στα Ελληνικά νησιά, όπου υπήρχε η "Χρυσή Βίβλος", (Κέρκυρα[2], Ζάκυνθος[3], Κεφαλονιά) δόθηκε στην πυρά. Σημαντική πηγή, σήμερα, για των εντοπισμό των ελληνικών αρχοντικών οικογενειών αποτελεί το έργο του Ευγένιου Ραγκαβή.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χρυσή Βίβλος ή Λίμπρο ντ' Όρο (Libro d'Oro) ονομάζεται το βιβλίο-κατάλογος που υπήρχε στη Βενετία και στο οποίο καταγράφονταν τα ονόματα των Ενετών ευγενών, των ανθρώπων οι οποίοι καταλάμβαναν διοικητικές θέσεις και ήταν εκείνοι που είχαν πολιτικά δικαιώματα.
Η Χρυσή Βίβλος στην Ελλάδα
Κατά την διάρκεια την Ενετοκρατίας στα Ιόνια νησιά δημιουργήθηκαν και εκεί τέτοιου είδους κατάλογοι. Στα βιβλία αυτά καταγράφονταν αρχικά οι ντόπιοι ευγενείς, παλαιοβυζαντινής προέλευσης άρχοντες (κεφαλάδες), οι μεγάλοι γαιοκτήμονες και κοτζαμπάσηδες αλλά, αργότερα, και οι οικονομικά ισχυροί αστοί του κάθε νησιού που υπηρέτησαν τις Ενετκές Αρχές. Όλοι αυτοί αποτελούσαν το λεγόμενο αρχοντολόγιο. Το 1542 δημιουργείται «Λίμπρο ντ' Όρο» στη Ζάκυνθο[1]. Ενω το 1593-1604 της Κεφαλονιάς. Στην Κέρκυρα επίσης δημιουργήθηκε μια χρυσή βίβλος των ευγενών την ίδια περίοδο.
Μερικά από τα ονόματα της Χρυσής Βίβλου της Κέρκυρας
Αβράμης, Αλαμάνος, Αληπούτζας, Αλταβίλλας, Αρκούδης, Αρλιώτης, Αρταβάνης, Ασημόπουλος, Αυλωνίτης, Βαρούχας, Βέγιας, Βενιέρης, Βερβιτσιώτης, Βλασόπουλος, Βονδιλάγκης, Βούλγαρις, Βραχλιώτη-Μπότης, Γαλιέλους, Γερομεριάτης, Γεροπέτρης, Γιαλλινάς, Γκαγκάδης, Γονέμης, Γράψας, Γρίτης, Δαμύλλος, Δάνδολος, Δαράτσος, Δελλαδέτσιμας, Δετζώρτζης, Διγότης, Δόντης, Δούσμανης, Δώριας, Έπαρχος, Ζάκκος, Θεοτόκης, Θεοτόκης-Ανδρουτσέλης, Ιγγλέσης, Ιουστινιάνης, Καβάσιλας, Καλλέργης, Καλογεράς, Καμάλης, Κανάλ, Καπάδοχας, Καπέλλος, Καποδίστριας, Καραβέλλας, Καριόφυλλος, Καρτάνος, Κατσαΐτης, Κιγάλας, Κοκκίνης, Κολλητάς, Λάνδος, Λάντζας, Λεπενιώτης, Λευκόκοιλος, Λισγαράς, Λουκάνης, Λουπινάς, Μαζαράκης, Μαρκοράς, Μάρμορας, Μάστρακας, Ματσολένης, Μιδέης, Μίνιος, Μόσχος, Μοτσάνεγας, Μουστοξύδης, Μπάκος, Μπαλιαρής, Μπαρμπάτης, Μπασάν, Μπελάντας, Μπενεβίτης, Μπούας, Παδοβά, Παλατιανός, Παλατσουόλ-Σκορδίλης, Παλλαδάς, Παπαδάτος, Παπαδόπολης, Πετρετής, Πιέρης, Πολίτης, Πολυλάς, Προσαλέντης, Ρεγγίνης, Ρεφελέτης, Ριζικάρης, Ρίκκης, Ροδίτης, Ροδόσταμος, Σαραντάρης, Σαχλίκης, Σκιαδάς, Σορδίνας, Σοφιανός, Σπάθας, Σπανόπουλος, Στεφανόπουλος, Τουρλινός, Τραντάφυλλος, Τριβώλης, Τροΐλος, Φέστας, Φίλιος, Φιομάχος, Φλαμπουριάρης, Φλώρος, Φόρτιος, Χαλικιόπουλος.
Μετά το τέλος της Ενετοκρατίας το 1797 στα Ελληνικά νησιά, όπου υπήρχε η "Χρυσή Βίβλος", (Κέρκυρα[2], Ζάκυνθος[3], Κεφαλονιά) δόθηκε στην πυρά. Σημαντική πηγή, σήμερα, για των εντοπισμό των ελληνικών αρχοντικών οικογενειών αποτελεί το έργο του Ευγένιου Ραγκαβή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε ψευδώνυμο.
Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).Υβριστικά και μη ευπρεπή σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.